Cyfweliad Gareth Evans

Hwnna a Karate Kid 2 yw’r ddwy ffilm y mae gen i atgof clir ohonyn nhw o fy mhlentyndod. Byddai fy ffrindiau a minnau’n arfer jocan ein bod ni’n ail-wneud Fist of Fury neu Big Trouble in Little China. Roedd gen i uchelgais i fod yn actor – ro’n i eisiau bod yn Jackie Chan neu Bruce Lee.

Yn hytrach, fe laniais mewn swydd naw tan bump yng Nghaerdydd, yn creu CD ROMs addysgol. Ond ro’n i’n creu ambell fideo hefyd, ac roedd y bos yn gefnogol iawn o’r uchelgais oedd gen i i wneud ffilmiau – gan adael i mi gymryd cwpl o fisoedd i ffwrdd o’r gwaith er mwyn i mi wneud fy ffilm hir gyntaf, y gwnes i ei hariannu fy hun.

Mae’r ffilm yn ymdrin â bachgen ifanc sy’n gadael ei gartref i fynd i arfer ei grefft yn Jakarta, i geisio dod yn adnabyddus. Byddai’n siarad yn llawn teimlad wrth hiraethu am ei frawd, ac fe wnes i dynnu ar y profiad hwnnw, am fod fy mrawd a minnau wedi mwynhau perthynas agos iawn erioed.

Roedd yna un olygfa ble roedd gennym groesbren enfawr ar dân – trawiadol iawn. Roedden ni wrthi’n profi’r offer technegol yn ystod y dydd, ac yn llythrennol wrth i ni weiddi "Dewch i ni roi’r tân ar y groesbren," fe ymddangosodd grŵp o blant ysgol ar y llwybr gerllaw. Rhaid bod hynny wedi bod yn agoriad llygad iddyn nhw!

Mae ganddo fe’r fath enw da yn rhyngwladol, ac o fewn y diwydiant ffilm yng Nghymru hefyd. Fe wnaeth e gyflawni mewn ffordd ryfeddol o ran ei ymwneud ag Apostle. Fe wnaeth gymaint i wella’r sgript gan gyfoethogi a grymuso’r sgript mewn sawl ffordd. Fe ddaeth â llawer iawn o wybodaeth a phrofiad yn ei sgil. I mi, fel gwneuthurwr ffilm oedd yn dysgu’i grefft roedd hynny’n brofiad amhrisiadwy.

Dwi’n gweld Cymru fel lle sy’n gyforiog o gyfleoedd di-ben-draw, gyda chyfleusterau stiwdio sy’n tyfu ac sy’n agored i bawb. Yn fy marn i, mae cymaint o gyfleoedd nawr i wneuthurwyr ffilm sydd ar eu prifiant i fynd ati i ddweud eu stori yma. Mae gennym ni fynyddoedd, dyffrynnoedd a bryniau anhygoel heb sôn am arfordir rhyfeddol. Mae gennym hefyd ddinasoedd gwych, a modd tynnu ar dair dinas fawr i’w defnyddio fel lleoliadau. Mae yna gymaint wrth law i ni. Mae’n rhywbeth y mae [cynhyrchydd Apostle] Ed Talfan a minnau wir yn ceisio’i gefnogi sef creu mudiad gwneud ffilmiau yma yng Nghymru. Y gobaith yw y gallem ni roi cyfle i rywun sydd wedi graddio o un o brifysgolion Cymru fynd a gwneud ei ffilm hir ei hun yma, rhyw ddiwrnod.

Roedd Indonesia yn gyfnod bendigedig i mi a’m gwraig. Roedd caredigrwydd a chyfeillgarwch cynhenid ymysg y bobl. Doedd dim ots ble roeddech chi, boed mewn ardal ddinesig brysur, neu yn un o’r trefi mwy gwledig. Ac rydw i’n teimlo’r un cynhesrwydd a naws yn union pan fydda i’n dod yn ôl i Gymru. Ro’n i’n ffodus iawn i allu creu ffilmiau yn fanna, ond roedd darn ohonof wastad eisiau dychwelyd er mwyn gwneud rhywbeth yn y DU – ac yn benodol i wneud rhywbeth yng Nghymru.